Allemaal willen we de hemel, toch? 29 maart 2012
“Mijn broer Jef is een held”. Het boek Allemaal willen we de hemel van Els Beerten vertelt het prachtige oorlogsverhaal over Jef en zijn vriend Ward die niets liever willen dan helden zijn. Maar wat is die heldendom waard? En kun je je vrienden nog wel vertrouwen in een oorlog?
Els Beerten werd geboren op 27 maart 1959 te Hasselt. Ze bracht haar kindertijd en jeugd door in Koersel. Als kind las de Vlaamse graag het boek Nelly, het meisje met de rode haren waarover ze zelf zegt: “Dat raar en goed konden samen gaan was een hele geruststelling voor me en ik zóu de truc ontdekken van raar en goed.” En dat is haar zeker gelukt. Haar boeken zijn stuk voor stuk steengoed. Ze sleepte al meerdere prijzen in de wacht, maar pas met haar laatste boek, Allemaal willen we de hemel maakte ze een grote klapper. Zo is het boek onder andere de winnaar van de Gouden Uil Prijs van de Jonge Lezer 2009 en werd het bekroond met de Nienke van Hichtumprijs 2009. – door Femke Koekkoek, 4B
“Het leven is een raar ding, zeker als het oorlog is”, zegt vader. Hij wil niets met de oorlog te maken hebben. Zijn zoon Jef is het daar blindelings mee eens, totdat de paters van zijn school hem voorhouden dat jongens zoals hij hard nodig zijn aan het oostfront. Hij en zijn vriend Ward dromen ervan om helden te worden en schrijven zich in om tegen de Russen te vechten. Ward vertrekt, maar Jef mag niet van zijn vader en blijft alleen achter. Ook zijn zus Renée blijft thuis. Zij bemoeit zich niet met de oorlog, ze heeft genoeg aan muziek. Ze doet haar best om Ward, haar lief, te vergeten. Ze verbiedt zichzelf om aan hem te denken, want iedereen weet wat voor verschrikkelijks hij gedaan heeft. Kleine Remi, het broertje van Renée en Jef, weet van dit alles niets af. “Die kleine moeten we sparen”, zegt vader altijd.
Dit boek staat binnen tien jaar op de lijst van klassiekers, dat kan gewoon niet anders. Iedereen zou op zijn minst een passage uit dit boek moeten lezen, alleen maar om te beseffen hoe goed het is geschreven. De personages sluit je in je armen en zij sleuren je zo het verhaal in. Aan het begin van het boek gaat dit nog niet zo snel, maar als je geduld hebt geraak je geleidelijk in de stroomversnelling en is het vrijwel onmogelijk om dit boek weg te leggen vóór je weet hoe het afloopt.
Er zijn maar weinig boeken die ik twee keer lees. Toch heb ik Allemaal willen we de hemel al twee keer gelezen, zonder dat het me verveelde. Dat komt omdat je telkens het gevoel hebt dat je weet wat er is voorgevallen, maar dan blijkt het toch weer dat je op het verkeerde been bent gezet. De gebeurtenissen zijn levendig beschreven, waardoor je het hele verhaal als een prachtige film voorbij ziet komen.
Ook is het boek zo mooi, omdat het verhaal telkens vanuit een ander wordt beschreven. Zo ontstaan er vier verhaallijnen. Er zijn vier ik-personen die allemaal aanvoelen alsof je ze persoonlijk kent, ze voelen heel echt. Om en om kijk je door hun ogen naar de wereld. Nu eens kijk je door de ogen van de stoere Ward dan weer door die van Remi, ‘de Kleine’. Stuk voor stuk hebben ze hun eigen kijk op wat er gebeurt en hebben ze elk een uitgesproken mening over de oorlog. Allemaal hebben ze geheimen door elkaar waar er steeds meer van worden ontrafeld. Toch blijven er door het verhaal heen een heleboel open plekken oningevuld. Dat spoort je aan om verder te lezen. Ook voor Remi blijven er een hoop vragen hangen, omdat iedereen hem nog te klein vindt voor de oorlog. Zo voel je helemaal mee met Remi, omdat je net als hij het gevoel hebt dat je overal wordt buitengehouden. Stapje voor stapje kom je er achter wat er is gebeurd. Zo worden op meesterlijke wijze al deze vragen beantwoord, ook voor Remi.
Kortom, je moet je niet laten afschepen door het enigszins langdradige begin, maar doorlezen tot de laatste letter. Dit is zeker een boek dat je een keer gelezen moet hebben. Het verhaal is aangrijpend en de personages zijn glashelder en levensecht: een absolute aanrader dus!
Allemaal willen we de hemel, Els Beerten.
Querido, € 17,95
498 pagina’s
